Carpaccio

To danie dla osób otwartych na wyzwania, które lubią eksperymenty kulinarne, elegancję i poszukiwanie własnego stylu. Carpaccio ma wyrazisty charakter i potrafi uwodzić smakiem.

Podobno narodziło się dopiero w dwudziestym wieku w Wenecji, gdzie w słynnym barze Harry?s Bar właściciel podał je klientce, która poprosiła o coś na bazie surowego mięsa. Nazwę zawdzięcza Vittore Carpaccio, renesansowemu malarzowi z Wenecji.

Oryginalne carpaccio to potrawa, w której główną rolę odgrywa najlepsza polędwica wołowa. Na jakości mięsa nie warto oszczędzać, bo akurat w tym daniu nie da się nic oszukać, musi być naprawdę świetny smak. W przeciwnym razie otrzymamy dość paskudny wyrób carpacciopodobny. Mięso należy pokroić na cieniusieńkie, niemal przezroczyste plastry. Aby to zrobić, najlepiej wołowinę lekko zamrozić do stwardnienia. Cieniutkie plasterki efektownie układamy na talerzu i dodajemy pozostałe składniki ? krojony w wiórki parmezan (absolutnie nie tarty) i dobrą oliwę z oliwek. Niektórzy dodają też sok z cytryny, kapary, czosnek, zioła, a nawet marynowane pieczarki. Jednak wersja najbardziej klasyczna jest prosta. Świetne mięso, pikantny ser i złocista oliwa tworzą zestaw, którego nie trzeba już niczym wzmacniać.

Kto boi się surowej wołowiny może spróbować z carpaccio na bazie warzyw, na przykład z kalarepą czy burakami. Cieniutkie, półtwarde plasterki nie naśladują mięsa, ale mogą być dobrym pomysłem na zdrową porcję warzyw. Oczywiście tu też nie może zabraknąć sera i oliwy.